கவிதை: ஒரு சிறுநகர் கதையிலிருந்து 1
எனது பூட்டியிருந்த அறையில்
எப்பொழுதும் புதியதாக ஒன்று இருப்பதேயில்லை.
அசையாமல் கிடக்கும் கட்டிலும்,
வெளுத்த போர்வையும்
பொம்மைப்படங்கள் ஒட்டிய அலமாரியும்
ஒரு கால் ஆட்டம்கண்ட நாற்காலியும்
தலைத்தொங்கிய ஒரு மேஜை விளக்கும்
சுவரில் தொங்கும் அப்பாவின் புகைப்படமும்.
எப்பொழுதும் புதியதாக ஒன்று இருப்பதேயில்லை.
அசையாமல் கிடக்கும் கட்டிலும்,
வெளுத்த போர்வையும்
பொம்மைப்படங்கள் ஒட்டிய அலமாரியும்
ஒரு கால் ஆட்டம்கண்ட நாற்காலியும்
தலைத்தொங்கிய ஒரு மேஜை விளக்கும்
சுவரில் தொங்கும் அப்பாவின் புகைப்படமும்.
எனது பூட்டியிருக்கும் அறையை
நான் இரகசியமாகப் பார்த்ததேயில்லை.
எனது கட்டில் சட்டென ஒரு பெண்ணாகிவிடக்கூடும்
எனது மேஜை விளக்குக் கைகளாகிவிடக்கூடும்
என் நாற்காலி ஒரு வயது முதிர்ந்த ஆணாகிவிடக்கூடும்.
நான் இரகசியமாகப் பார்த்ததேயில்லை.
எனது கட்டில் சட்டென ஒரு பெண்ணாகிவிடக்கூடும்
எனது மேஜை விளக்குக் கைகளாகிவிடக்கூடும்
என் நாற்காலி ஒரு வயது முதிர்ந்த ஆணாகிவிடக்கூடும்.
எனது பூட்டியிருக்கும் அறைக்கதவை
நான் தட்டுவதேயில்லை.
சடாரென எனக்கு நானே உள்ளிருந்து
கதவைத் திறக்க நேரலாம்.
நான் தட்டுவதேயில்லை.
சடாரென எனக்கு நானே உள்ளிருந்து
கதவைத் திறக்க நேரலாம்.